دسته‌بندی نشده

انواع کابل های شبکه

بر خلاف پیشرفت های بسیاری که در زمینه ی تکنولوژی های بی سیم به وجود آمده است، بسیاری از کامپیوتر ها در قرن 21 هنوز هم برای انتقال داده ها و اطلاعات مختلف به سیم ها و کابل های شبکه متکی هستند و از آنها استفاده می کنند. کابل هایی که امروزه توسط کامپیوتر ها و تجهیزات شبکه ای مورد استفاده قرار می گیرند انواع مختلفی دارند. در مقاله ای که اکنون درحال مطالعه ی آن می باشید، ما قصد داریم تا برخی از انواع اصلی کابل های شبکه را به شما معرفی کنیم. این کابل ها شامل موارد زیر می باشند:

کابل های شبکه کواکسیال

کابل های کواکسیال که به کابل های هم محور نیز شناخته می شوند، در دهه 1980 ساخته شده اند. کابل های کواکس در آن زمان بیشتر به عنوان کابل هایی شناخته می شدند که دستگاه های تلوزیون را به آنتن ها متصل می کردند. همچنین برای کابل های اترنت (Ethernet) ده مگابایت بر ثانیه نیز استاندارد می باشند. در اواخر دهه 1980 و اوایل 1990، زمانی که اترنت های 10 مگابایت بر ثانیه تازه روی کار آمده بودند، شبکه ها معمولا تنها از دو نوع کابل کواکس یعنی Thinnet و Thicknet استفاده می کردند.

کابل های شبکه جفت پیچ خورده

این نوع کابل ها در دهه 1990 به عنوان کابل های استاندارد برای اترنت ها مورد استفاده قرار گرفت. این کابل ها در ابتدا کار خود را با 10 مگابیت بر ثانیه شروع کردند و پس از آن نسخه های پیشرفته ی آن به 100 مگابیت بر ثانیه و در نهایت سرعت بالاتر آن به 10 گیگابیت بر ثانیه رسید. کابل های جفت پیچ خورده شامل هشت سیم مسی هستند که با یکدیگر جفت شده اند تا میزان اختلالات الکترومغناطیسی را به حداقل برسانند.

مقاله پیشنهادی : بهترین سیستم مدیریت کابل

کابل های فیبر نوری

به جای استفاده از سیم های فلزی عایق بندی شده برای ارسال سیگنال های الکتریکی، کابل های فیبر نوری با استفاده از رشته های شیشه ای و پالس های نور کار می کنند. این کابل ها اگر چه از شیشه ساخته شده اند، اما قابلیت خم شدن و پیچ خوردگی دارند. این کابل ها در شبکه های WAN که کابل های بسیار طولانی در زیر زمین  مورد نیاز هستند، و همچنین در ساختمان ها و دفاتر که حجم زیادی از اطلاعات جا به جا می شوند بسیار مفید هستند.

دو نوع اصلی کابل های فیبر نوری شامل تک حالته (Single-mode) و چند حالته (Multi-mode) می باشند. شبکه ارتباطی با مسافت زیاد معمولا از نوع تک حالته استفاده می کنند، چرا که این نوع از کابل های فیبر نوری می تواند ظرفیت پهنای باند بالاتری را با خود حمل کند، درحالی که شبکه های محلی معمولا از کابل های چند حالته استفاده می کنند چرا که قیمت آن نسبت به نوع دیگر کمتر است.

کابل های USB

اکثر کابل های USB بیشتر از اینکه دو کامپیوتر را به یکدیگر متصل کنند، به منظور متصل کردن یک کامپیوتر به یک دستگاه جانبی نظیر موس و کیبورد استفاده می شوند. با این حال، آداپتور ها یا تبدیلی های شبکه ای همچنین امکان اتصال غیر مستقیم یک کابل اترنت به یک پورت USB را نیز فراهم می کنند. کابل های USB اکثرا ویژگی های سیم های جفت پیچیده را نیز شامل می شوند.

کابل های شبکه سریال و موازی

از آنجایی که بسیاری از کامپیوتر ها در دهه 1980 و اوایل 1990 فاقد قابلیت اترنت بودند، و در آن زمان USB نیز هنوز اختراع نشده بود، کابل های سریال و موازی، که امروزه دیگر برای کامپیوتر های مدرن کارآمد نیستند، به منظور متصل کردن شبکه ها به صورت کامپیوتر به کامپیوتر مورد استفاده قرار می گرفتند. به عنوان مثال، کابل های مودم null می توانستند پورت های سریال دو کامپیوتر را به یکدیگر متصل کنند و امکان اتصال داده های مختلف را با سرعتی برابر با 0.115 الی 0.45 مگابیت بر ثانیه فراهم کنند.

کابل های شبکه متقاطع

کابل های مودم Null یکی از مثال های کابل های دسته ی متقاطع یا کار اور (Crossover) می باشند. یک کابل متقاطع دو دستگاه مشابه را در شبکه، مانند دو کامپیوتر یا دو سوئیچ شبکه را به یکدیگر متصل می کنند. استفاده از کابل های متقاطع اترنت خصوصا برای شبکه های خانگی در سالیان گذشته و برای اتصال دو دستگاه به صورت مستقیم بسیار مرسوم بود.

نوشته های مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *