تجهیزات شبکه

کابل کواکسیال چیست؟

کابل کواکسیال چیست

اهمبت کابل کواکسیال

کابل کواکسیال یک نوع کابل مسی است که شامل یک حفاظ فلزی و دیگر اجزای مهندسی شده است که این اجزا باعث مسدود کردن و جلوگیری از اختلالات سیگنالی می شوند. این کابل ها به طور عمده توسط کمپانی هایی که در زمینه ی کابل های تلوزیونی فعالیت می کنند استفاده می شوند تا به آنها این امکان را بدهد که بتوانند آنتن های ماهواره ای خود را به خانه ها و یا کسب و کار های مشتریان خود برسانند.

کابل کواکسیال که یکی از انواع کابل های شبکه می باشند، همچنین گاها در کمپانی هایی که در زمینه تلفن ها فعالیت می کنند نیز مورد استفاده واقع می شوند، تا بتوانند دفاتر مرکزی را به دکل های تلفنی نزدیک به مشتریان متصل کنند. برخی از خانه ها و دفاتر نیز از کابل های کواکسیال استفاده می کنند، اما استفاده ی اصلی و گسترده ی این کابل ها به عنوان یک ابزار برای شبکه اترنت (به انگلیسی Ethernet) در سازمان ها و دیتاسنتر ها، جای خود را به کابل های جفت پیچ خورده داده است.

دلیل انتخاب نام کواکسیال برای این کابل ها این است که آنها دارای یک کانال فیزیکی که سیگنال ها را به صورت محصور شده انتقال می دهند، و پس از آن دارای یک لایه عایق که خود آن نیز توسط یک کانال فیزیکی دیگر پوشیده شده است، می باشند که هر دوی آنها در امتداد یک محور حرکت می کنند.

کابل کواکسیال در سال 1880 توسط یک مهندس و ریاضی دان انگلیسی به نام اولیور هویساید (Oliver Heaviside) ساخته شده که در همان سال طراحی و ساخت آن را به نام خود ثبت کرد.

کمپایAT&T  در سال 1940 اولین سیستم انتقال کواکسیال بین قاره ای را راه اندازی کرد. بسته به تکنولوژی مربوط به انتقال و دیگر فاکتور های به کار رفته، کابل های مسی جفت پیچ خورده و کابل های فیبر نوری جایگزین های کابل کواکسیال می باشند.

نحوه کار کابل های کواکسیال

کابل کواکسیال دارای لایه های مرکزی از فلز های رسانا و همچنین مواد عایق می باشند. این نوع ساختار این اطمینان را ایجاد می کند که سیگنال ها درون کابل محصور شده اند و از نویز های الکتریکی که باعث به وجود آمدن اختلال در سیگنال می شوند جلوگیری می شود.

لایه رسانای مرکزی اساسا یک سیم رسانا است که یا از مس جامد و یا از مس بافته شده تشکیل شده است.  یک لایه دی الکتریک، ساخته شده از مواد عایق با ویژگی های الکتریکی مشخص این سیم را احاطه می کند. پس از آن، یک لایه محافظ، لایه ی دی الکتریک را با فویل فلزی یا لایه ای از مس بافته شده می پوشاند. در نهایت کل این ساختار توسط یک غلاف عایق احاطه می شود.

لایه خارجی محافظ فلزی کابل کواکس معمولا در هر دو سوی سیم و بر روی کانکتور ها قرار گرفته است تا تا ضمن محافظت از سیگنال ها، مکانی باشد برای از بین بردن خطاهای سیگنالی و اختلالات احتمالی که ممکن است به وجود بیایند.

یک کلید اصلی برای طراحی کابل های کواکسیال، کنترل دقیق  بر روی ابعاد و مواد سازنده ی کابل می باشد. در کنار هم، آنها این اطمینان را به وجود می آورند که امپدانس مشخصه ی موج در یک مقدار ثابت باقی خواهد ماند. در صورتی که این امپدانس میزان مشخصی نداشته باشد، ممکن است بر روی سیگنال های دارای فرکانس بالا اثر گذاشته و باعث به وجود آمدن مشکلات مختلفی شود.

امپدانس مشخصه برای فرکانس سیگنال ها بسیار هائز اهمیت است. برا فرکانس های بالای 1 گیگاهرتز، سازنده ی کابل باید از دی الکتریکی استفاده کند که سیگنال را بیش از حد محدود نمی کند، یا اینکه امپدانس مشخصه را به نحوی تغییر دهد که باعث به وجود آمدن انعکاس سیگنال شود.

ویژگی ها و مشخصه های کواکس به کار رفته در کابل کواکسیال بستگی به نوع کاربرد آن کابل دارد و همچنین برای عملکرد مناسب کابل بسیار هائز اهمیت می باشد. به طور کلی، دو نوع مشخصه امپدانس وجود دارد که شامل 50 اهم و 75 اهم می باشند. استانداد 50 اهم معمولا برای محیط های دارای قدرت و نیروی متوسط به کار برده می شود، و استاندارد 75 اهم برای ارتباطات و ایجاد اتصال برای آنتن ها و  تاسیسات مسکونی به کار گرفته می شود.

نوشته های مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *