فرق سوئیچ لایه 2 و لایه 3 در چیست ؟ هر کدام در کجا کاربرد دارند :
به ساده ترین بیان ممکنه ، سوئیچ لایه 3 سوئیچ لایه 2 ای است که می تواند روتینگ را هم انجام دهد به عبارتی :
وظیفه سوئیچ لایه 2 در شبکه : سوئیچنگ بسته های شبکه است صرفا .
وظیفه سوئیچ لایه 3 در شبکه : سوئیچینگ + روتینگ است .
ویژه گی های سوئیچ لایه دو :
- تجهیزاتی مانند کامپیوتر ها ، پرینتر ها ، آی پی فون ها ( تلفن تحت شبکه ) و دوربین های مدار بسته را بهم وصل می کند .
- عموما ضعیف تر از سوئیچ لایه 3 می باشد .
- نمی تواند بجای سوئیچ لایه 3 استفاده شود .
ویژه گی سوئیچ لایه 3 :
- سوئیچ های لایه 2 را بهم وصل کرده و ارتباط آنها را با هم برقرار می کند .
- از نظر سخت افزاری قوی تر از سوئیچ های لایه 2 می باشند .
- می تواند بجای سوئیچ لایه 2 استفاده شود .
کاربرد سوئیچ و معرفی :
سوئیچ های قدیمی و سنتی در لایه دوم پیوند داده ای یا «data link» در مدل OSI عمل می کنند، درحالی که روتر شبکه ای در لایه سوم شبکه عمل می کنند. این تفاوت باعث شده تا افراد در میان سوئیچ های لایه 3 و لایه 2، و همچنین اهداف و نوع کارایی سوئیچ لایه 3 که همچنین با نام سوئیچ سیسکو چند لایه نیز شناخته می شود دچار گمراهی شوند.
مقاله پیشنهادی ما: تفاوت مودم و روتر چیست؟
این سوئیچ یک دستگاه سخت افزاری است که طراحی شده است تا در مسیریابی یا routing شبکه مورد استفاده قرار بگیرد. سوئیچ های لایه 3 و روتر ها، علاوه بر خصوصیت های فیزیکی و ظاهری، از نظر تکنیکی و فنی نیز وجه اشتراک های زیادی دارند.
هردوی آنها می توانند از پروتکل های روتینگ مشابه استفاده کنند، بسته های ورودی را دریافت کنند و همچنین تصمیم های مسیریابی متحرکی بر اساس منبع و مقصد آدرس بگیرند.
یکی از مزایای اصلی سوئیچ لایه 3 نسبت به روتر، نوع تصمیم گیری برای روتینگ یا مسیر یابی است. در سوئیچ های لایه 3 احتمال به وجود آمدن تاخیر در شبکه کمتر است چرا که در این دستگاه ها، بسته های دیتا بر خلاف روتر ها مجبور به طی کردن مراحل اضافی نیستند.
کارایی سوئیچ لایه 3
سوئیچ های لایه 3 نوعی تکنولوژی در نظر گرفته می شوند که هدف آنها این است که عملکرد روتینگ یا مسیریابی شبکه را در شبکه های LAN عظیم مانند اینترانت (intranet) های شرکتی بهبود ببخشند.
تفاوت اصلی میان سوئیچ poe های لایه 3 و روتر ها در سخت افزار های داخلی آنها می باشد. سخت افزار داخل یک سوئیچ لایه 3 اساسا ترکیبی از سخت افزار های سوئیچ های قدیمی و روتر ها بوده، و همچنین از برخی مدار های سخت افزاری در آنها استفاده شده است تا عملکرد بهتری در خصوص شبکه های محلی یا LAN ها ارائه دهند.
علاوه بر آن، با توجه به اینکه این دستگاه ها برای استفاده در اینترانت ها طراحی شده اند، به طور معمول دارای پورت مخصوص شبکه های WAN یا ویژگی های مربوط به آن، که یک روتر معمولا آنها را ارائه می دهد نخواهند بود.
این سوئیچ ها به طور کلی طراحی شده اند تا مسیریابی میان LAN های مجازی را پشتیبانی کنند. مزایای استفاده از یک سوئیچ لایه 3 برای لن های مجازی یا VLAN ها شامل موارد زیر می باشد:
- کاهش میزان پخش ترافیک
- ساده سازی امور مربوط به مدیریت ایمنی
- کاهش میزان به وجود آمدن خطا های احتمالی
نحوه کار سوئیچ های لایه 3
یک سوئیچ معمولی اساسا به صورت فعال ترافیک را میان پورت های فیزیکی فردی، بر اساس آدرس فیکیزیکی (یا MAC آدرس) دستگاه های متصل به آن مسیریابی می کند. سوئیچ های لایه 3 از این قابلیت هنگام مدیریت ترافیک در یک شبکه ی LAN استفاده می کند.( برای اطلاعات بیشتر درباره قیمت اکسس پوینت )
این دستگاه ها همچنین می توانند با استفاده از اطلاعات مربوط به آی پی آدرس، این عمل مدیریت ترافیک را گسترش دهند تا تصمیمات روتینگ را هنگام مدیریت ترافیک میان لن ها بگیرند. در مقایسه با اینها، سوئیچ های لایه 4 همچنین از فاکتور TCP یا تعداد پورت های UDP نیز بهره می برند.
استفاده از سوئیچ های لایه 3 در کنار لن های مجازی
هر لن مجازی یا VLAN باید وارد سوئیچ شده و پورت های آن مشخص شوند. پارامتر های روتینگ برای هر VLAN نیز باید مشخص شوند.
برخی از سوئیچ های لایه 3 از DHCP نیز پشتیبانی می کنند که این امر می تواند باعث شود تا دریافت آی پی در دستگاه های یک لن مجازی به صورت اتوماتیک و خودکار صورت بگیرد. در حالت دیگر، می توان از یک سرور DHCP خارجی استفاده کرد، یا اینکه آی پی آدرس های استاتیک را به صورت جداگانه پیکربندی کرد.
